play.

1. Μ' αρέσει να μυρίζω τους ανθρώπους που περνούν από δίπλα μου
2. Δεν αισθάνομαι άβολα με ξένους στο ασανσέρ
3. Μου λείπει το μικρό δωμάτιο που κάθε καλοκαίρι, ακριβώς στις οχτώ, γεμίζει πορτοκαλί φως.
4. Δε μ'αρέσει να μεγαλώνω.
5. Πάντα κάτι θα λείπει.

one more time

Μετά λοιπόν απο την πρόσκληση της maroulitaaa και αφού απ΄ότι βλέπω έχουν γεμίσει όλα τα blogs με 5άρια ας ασκήσουμε κι εμείς το γνωστό μας χόμπι....έτσι equally damaged?Μάλλον είναι η σειρά σου τώρα.....

01.

Δυσκολεύομαι ν' αφήσω έστω και ένα τετραγωνικό εκατοστό της επιφάνειας του εκάστοτε σπιτιού μου άδειο. Παντού κολλάω και στερεώνω αφίσες, κάρτες και λοιπά χαρτιά και αντικείμενα.

02.
Τελευταία μ'αρέσει να παίρνω το mp3 player και να μπαίνω στον ηλεκτρικό χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Μόνο για να παρατηρώ ανθρώπους και πόλη.

03.


Μερικές απο τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου είναι οι συναυλίες αγαπημένων μουσικών.
Θέλω πάρα πολύ να καταφέρω να δω αυτούς φέτος....

04.
Κοιμάμαι ακόμα αγκαλιά με το σκυλάκι που μου πήρε η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρή

05.
Πρέπει επιτέλους να τελειώνω με ορισμένα πράγματα και υποχρεώσεις και να αποφασίσω τι θα κάνω παρακάτω

damaged top5

1. Beck - Everybody's Gotta Learn Sometimes
2. Migala - Gurb Song
3. Bob Dylan - You Belong to me
4. Flunk - Miss World
5. Frank Sinatra - Strangers in the Night

[where have you been...]

[η ονειρική υφή της πραγματικότητας]

ή αλλιώς 5 απο τον Χρήστο Βακαλόπουλο.

1. "Η πόλη, οποιαδήποτε πόλη, έχει προκύψει-και προκύπτει συνεχώς-απο τις επιθυμίες των σωμάτων που τη δια-σχίζουν", γι'αυτό και όποιος θέλει να τη γνωρίσει καλά "πρέπει να αφεθεί να το παρασύρει, να τον οδηγήσει εκείνη κάπου. Η ματιά του θα της δώσει νόημα.", θα δείξει "το κρυφό νήμα που την κάνει να υπάρχει".
2.Η καθημερινότητα αποκτά ενδιαφέρον όταν καταφέρνει κανείς "να ζήσει και να δημιουργήσει όπως ονειρεύτηκε" με "το ιδιαίτερο εκείνο πάθος κάποιου που ονειρεύτηκε τη ζωή του την ίδια στιγμή που τη ζούσε".
3.Για να έρθουμε σε επαφή με άλλες, μεγαλύτερες διαστάσεις δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε απλώς όλες τις εικόνες αλλά να τις ξεδιαλέξουμε, να διακρίνουμε τα όνειρα απο τις παραισθήσεις και τα ομοιώματα της καθημερινής ζωής και τότε δε θα αντικρύσουμε κάποι ουσία των πραγμάτων αλλά τον τρόπο με τον οποίο υπάρχουν για μας.
4.Οι πιο σημαντικές ταινίες είναι εκείνες που προσεγγίζουν δοκιμιακά όσο και ντελιριακά, ντοκιμενταρίστικα αλλά και σουρεαλιστικά, την αναπαραστατική πλευρά της ζωής. Εκείνες που αποδεσμεύουν την "φαντασιακή δύναμη που περιέχει το ίδιο το πραγματικό" και περνούν απο τη νατουραλιστική απομίμηση της καθημερινής ζωής στη ρεαλιστική έκφραση της "παράξενης οικειότητας" των πραγμάτων
5.Οι άνθρωποι (οι άντρες) ανέπτυξαν τρομακτικά τις πόλεις μέχρι να γίνουν αφηρημένες, να εξαφανιστούν, "να χάσουν την εικόνα τους" και μαζί τις απειλητικές, μυστηριώδεις (γυναικείες) ιδιότητές τους. Χάθηκε έτσι η δυνατότητα να προσεγγίζει κανείς την πόλη μέσα απ'τα συναισθήματά του, να τα εκφράζει περπατώντας μέχρι να όρια της.