30.5.07
29.5.07
[μην ακους τη δίψα σου]
27.5.07
whatever makes it alright...
...ένας φίλος σου περνάει, χαιρετάει και φεύγει
δεν υπάρχει νόημα, ο ρυθμός ανεβαίνει
υπάρχει μόνο το κορμί σου και κάμποσοι άλλοι
τυχαίες σχέσεις που συμπίπτουν γιατί είναι Σάββατο βράδυ
Σάββατο βράδυ σε μια γωνία
σκέφτεσαι τι είναι αυτό που έχει πιο μεγάλη σημασία
η θέση των άστρων ή η παγκόσμια ιστορία
ένας μεγάλος έρωτας ή μια απλή συνουσία
δεν υπάρχει νόημα, ο ρυθμός ανεβαίνει
υπάρχει μόνο το κορμί σου και κάμποσοι άλλοι
τυχαίες σχέσεις που συμπίπτουν γιατί είναι Σάββατο βράδυ
Σάββατο βράδυ σε μια γωνία
σκέφτεσαι τι είναι αυτό που έχει πιο μεγάλη σημασία
η θέση των άστρων ή η παγκόσμια ιστορία
ένας μεγάλος έρωτας ή μια απλή συνουσία
26.5.07
18.5.07
απ'το 1994 στο 2007
"Προεκλογικές μέρες πάνω απ'το ποτάμι
κανείς δεν κάνει αυτό που πρέπει να κάνει
παρατημένος στα έργα της πολεοδομίας
ακους το τραγούδι της Αστυνομίας
κρατάς το μεγάλο σχέδιο σφιχτά στα χέρια
είναι αυτό που θ'αλλάξει τη ζωή μας σε μια μέρα....
Κίτρινες μέρες πάνω απ΄το ποτάμι
μ'ένα μεγάλο κασετόφωνο γύρω απ'το κεφάλι
περνάς αόρατος τα κομπρεσέρ του δρόμου"
15.5.07
[blood red orange]
12.5.07
[memorize the city]
Η βραδυνή επιστροφή στο σπίτι με τα πόδια,-ειδικά όταν ο καιρός αρχίζει να ζεσταίνει-ήταν πάντα αγαπημένη συνήθεια. Είναι απο αυτές τις μικρές "καθημερινές διαδικασίες" που γίνονται με ιδιαίτερη ευχαρίστηση.
Η κλασσική ποδαράτη διαδρομή των περασμένων πέντε χρόνων, απο την Αγία Σοφία στην πλατεία Γεωργίου, ή η πολύ μικρότερη όλων των προηγούμενων χρόνων, απο τη λίμνη και το Περίπου στο σπίτι, έχει αντικατασταθεί τώρα απο το δρομολόγιο Ταύρος-Μοναστηράκι/Ομόνοια του ηλεκτρικού. Και την έχω συνηθίσει κι αυτή, όπως και τις προηγούμενες και έχει κι αυτή κομμάτια που μου αρέσουν περισσότερο, όπως και οι προηγούμενες.
Πριν μερικές μέρες όμως, που περπάτησα το βράδυ απο τα Εξάρχεια μέχρι το Σύνταγμα για να πάρω απο κει ταξί για το σπίτι, θυμήθηκα πόσο ωραία είναι να γυρνάς σπίτι το βράδυ με τα πόδια,-ειδικά όταν ο καιρός αρχίζει να ζεσταίνει-και πως αυτό είναι ένα εκείνα τα μικρά πράγματα που μου έχουν λείψει εδώ.
μες στη νυχτα περπατώ όταν ο λύκος δεν είναι εδώ...!
1. Bang Gang-Sleep
2. Στέρεο Νόβα-Κλεμμένο ποδήλατο
3. Blonde Redhead-Messenger
4. Devics-Alone with you
5. Mum-Weeping rock rock
10.5.07
not ok computer
Αυτό το παιδικό δωμάτιο, έχει ακούσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το 'OK Computer'. Όλο. Από το μπάσο του airbag, μέχρι το κουδούνισμα του tourist. Όλο, ξανά, και ξανά.
Πέρασαν 10 χρόνια από τότε.
Και το 'OK Computer' τώρα είναι 73.4ΜΒ
Δε θέλω η μουσική να μετράει τα χρόνια μου και την χωριτικότητα του σκληρού μου. Αλλά δεν μπορώ να ακούσω όπως παλιά. Το winamp προσπαθεί απεγνωσμένα να με εκπλήξει, sites, blogs, φίλοι και γνωστοί μου λένε να "τσεκάρω" πράγματα, αλλά τελικά κάτι έχει αλλάξει. Σίγουρα κάτι έχει αλλάξει. Δε με νοιάζουν οι πίπες που διαβάζω κατά καιρούς, για τη μαγεία του βινύλιου, για την ιεροτελεστία του να ακούς ολόκληρο το cd, για το μπακάλικο του iTunes, για τα p2p.. Δε με αφορά τίποτα απ'όλα αυτά. Θέλω μόνο να μη πατάω συνέχεια το "next" στο cd του αυτοκινήτου, να μη ψάχνω απεγνωσμένα ανάμεσα σε φακέλους και dvd. .
Θέλω μόνο, το επόμενο τραγούδι, να με κάνει να το ακούω δυνατά..
(...)
πέντε λόγοι για εμετό
1. οι δισκοκριτικές
2. η γκρίνια για live που έγιναν ή δε θα γίνουν ποτέ
3. οι λίστες με καλύτερα
4. οι geeky αναφορές σε βιογραφικά και μουσική ιστορία
5. τα ringtones
Πέρασαν 10 χρόνια από τότε.
Και το 'OK Computer' τώρα είναι 73.4ΜΒ
Δε θέλω η μουσική να μετράει τα χρόνια μου και την χωριτικότητα του σκληρού μου. Αλλά δεν μπορώ να ακούσω όπως παλιά. Το winamp προσπαθεί απεγνωσμένα να με εκπλήξει, sites, blogs, φίλοι και γνωστοί μου λένε να "τσεκάρω" πράγματα, αλλά τελικά κάτι έχει αλλάξει. Σίγουρα κάτι έχει αλλάξει. Δε με νοιάζουν οι πίπες που διαβάζω κατά καιρούς, για τη μαγεία του βινύλιου, για την ιεροτελεστία του να ακούς ολόκληρο το cd, για το μπακάλικο του iTunes, για τα p2p.. Δε με αφορά τίποτα απ'όλα αυτά. Θέλω μόνο να μη πατάω συνέχεια το "next" στο cd του αυτοκινήτου, να μη ψάχνω απεγνωσμένα ανάμεσα σε φακέλους και dvd. .
Θέλω μόνο, το επόμενο τραγούδι, να με κάνει να το ακούω δυνατά..
(...)
πέντε λόγοι για εμετό
1. οι δισκοκριτικές
2. η γκρίνια για live που έγιναν ή δε θα γίνουν ποτέ
3. οι λίστες με καλύτερα
4. οι geeky αναφορές σε βιογραφικά και μουσική ιστορία
5. τα ringtones
4.5.07
[the approaching...]
Είναι περίεργο το πώς μπορεις να μεταφέρεσαι πίσω στο χρόνο και πάλι μπροστά μέσα από στιγμές και από κινήσεις που κάνεις τυχαία. Το πώς είναι σα να έχεις αφήσει κομμάτια σου σε χώρους απ’ όπου έχεις περάσει και το πώς αυτοί έχουν αφήσει δικά τους κομμάτια σε σένα.
Κατέβαινα από την πολυκατοικία το απόγευμα με τζιν και κοντομάνικο- γιατι κάνει ήδη ζέστη- να πάω στο σούπερ μάρκετ και ξαφνικά ήταν σα να έμενα πάντα εδώ, στο σπίτι της Καλλιθέας. Ηταν σαn να ήμουν παιδάκι 6-7 χρονών και έμενα πάντα σ’αυτό το σπίτι, δεν είχα υπάρξει σε κανένα άλλο, και η μαμά μου με έστελνε στο σούπερ μάρκετ για να της πάρω κάτι.
Χθές κάτι έψαχνα στον κατάλογο με τις επαφές του κινητού της μαμάς μου και έπεσα πάνω σε ένα ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΤΡΑ. Πάτησα το κουμπί και είδα το τηλέφωνο. 061438065. Συνειδητοποίησα την ίδια στιγμή, ότι το νούμερο αυτό το είχα σχεδόν διαγραψεί από τη μνήμη μου, ενώ δεν έχω μάθει ακόμα απ’ έξω το καινούργιο…
Η Πάτρα φαίνεται πολύ μακριά, αλλά ξέρω ότι αύριο που θα ανεβαίνω πάλι τη Ζαΐμη, για να στρίψω στην Κωνσταντινουπόλεως και να συνεχίσω μέχρι την παλιά πολυκατοικία, θα είναι σα να μην έφυγα ποτέ. Σα να επιστρέφω για ακόμα μια φορά στο καταφύγιο της Πάτρας.
Τα πρώτα χρόνια περπατούσα στο δρόμο και έβλεπα γραμμένο πάνω στους κάδους των σκουπιδιών «Δήμος Πατρέων» και στεκόμουν και το κοίταζα καλά καλά ρωτώντας τον εαυτό μου αν βρίσκομαι πράγματι σ'αυτή την πόλη, πως βρέθηκα εδώ και μήπως ήμουν ακόμη στον Άγιο Νικόλαο ή στη Θεσσαλονίκη όπου περίμενα να περάσω.
Μικρές καθημερινές συνήθειες, που επαναλαμβάνονται σε διαφορετικό περιβάλλον. Σε ποιο ράφι είναι τα μακαρόνια στον Βασιλόπουλο της Πάτρας και που στον Παπαγεωργίου της Αθήνας. Σε ποιο δωμάτιο πίνω καφέ στο σπίτι της Πάτρας και σε ποιο στο σπίτι της Αθήνας. Πώς γύριζα σπίτι το βράδυ στην Πάτρα και πως γυρνάω τώρα στην Αθήνα. Τι έπαιρνα από το φούρνο της Κωσταντινουπόλεως και τι από αυτόν της Αγίων Πάντων.
Αναρωτιέμαι, πότε «αντιλαμβάνεται» το σώμα και το μυαλό τις αλλαγές που συμβαίνουν, μικρές ή μεγάλες. Αν νομίζουμε ότι συνηθίζουμε κάτι και έχουμε ξεχάσει κάτι άλλο, ή αν ούτε συνηθίζουμε, ούτε ξεχνάμε τίποτα και όλα συνυπάρχουν μέσα μας κάνοντας τα όρια θολά και ασήμαντα.
1. Raining Pleasure-The approaching of the hour
2. Ladybug Transistor-The places you call home
3. A Girl Called Eddy-The long goodbye
4. Everything But The Girl-Hatfield 1980
5. The Organ-Memorize the city
hagakure
"Υπάρχει κάτι που μπορούμε να μάθουμε από τις καταιγίδες. Εάν σε πιάσει ξαφνικά η βροχή, προσπαθείς να μη βραχείς και προχωράς γρήγορα στον δρόμο. Κάνοντας πράγματα όπως να περνάς κάτω από τις στέγες των σπιτιών, πάλι βρέχεσαι. Εάν είσαι αποφασισμένος εκ των προτέρων δεν θα μπλεχθείς, αν και θα μουσκέψεις το ίδιο. Η κατανόηση αυτού, επεκτείνεται σε όλα τα πράγματα."
01. iLiKETRAiNS - Terra Nova
02. Zero 7 - Futures
03. All Natural Lemon & Lime Flavors - Repetitive Monotonous
04. Tekitha - Walking Through the Darkness
05. Thom Yorke - And it Rained all Night
01. iLiKETRAiNS - Terra Nova
02. Zero 7 - Futures
03. All Natural Lemon & Lime Flavors - Repetitive Monotonous
04. Tekitha - Walking Through the Darkness
05. Thom Yorke - And it Rained all Night
Subscribe to:
Posts (Atom)