Θυμάμαι να το ακούω αυτό όταν έδινα πανελλήνιες για 2η φορά.
Και από τότε το θυμάμαι σαν τραγούδι φτιαγμένο για να πέφτουν οι τίτλοι τέλους.
Επιβλητικό, χάρη στα πλήκτρα, και πολύ εύκολο να σε παρασύρει με υποτονικούς ρυθμούς στο μέρος που καταλήγουν τα πεθαμένα πάρτυ.
Το σωστό είναι νομίζω, να το ακούει κανείς μία φορά. Μία φορά, για κάθε πάρτυ.
Καλή αρχή λοιπόν.
28.10.06
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment