3 of the shareholder

A dance, a bid, a matinee
It's a faint, a brief, affinity
It's a touch, when it shouldn't be
But it's all right
And it's a step but you're too quick to fall
Now a crash but it's just physical
Not a point, 'cept it's natural
But it's all right

Υπάρχουν λοιπόν τρία είδη ανθρώπων. Αυτοί που από παλιά, από «πάντα», ήταν και θα είναι εκεί γύρω σου, αυτοί που ήταν εκεί αλλά τώρα δεν ξέρεις που είναι, και αυτοί που πάντα αναρωτιέσαι που ακριβώς είναι. Και για όλους υπάρχει κι ένα αλλά.

Οι πρώτοι είναι εκείνοι, οι παλιοί, οι γνωστοί. Και διαπιστώνεις ότι γνωρίζεις ακόμα όχι μόνο τη μορφή τους μα και τη μυρωδιά τους. Την αναγνωρίζεις όταν τους πλησιάζεις και ξέρεις πως είναι και που μπορεί να σε πάει. αλλά όλα τα υπόλοιπα δεν είναι όπως παλιά. Δε θέλεις να σε πάει πια. Και μάλλον δε θέλουν ούτε κι αυτοί.
Οι δεύτεροι είναι πιο πρόσφατοι. Αν το καλοσκεφτείς ίσως και πολύ πρόσφατοι. Και ήταν παντού. αλλά έχεις ξεχάσει ή αλλιώς διαγράψει τη μορφή τους και πραγματικά δε θυμάσαι πως ήταν η μυρωδιά τους. Δε θυμάσαι.
Οι τελευταίοι ήταν πάντα (ή σχεδόν πάντα) κάπου εκεί. αλλά δεν ήξερες ποτέ που ακριβώς. Άλλες φορές ένιωθες ότι είναι παντού και πάντα και άλλες ότι δεν είναι πουθενά και ποτέ. Το ίδιο και με τη μορφή τους. Πότε τη θυμόσουν, πότε όχι. Αποσπασματική. Όσο για τη μυρωδιά, αυτή δεν την έμαθες ποτέ.

Και τα τρία είδη όπως ξέρεις, αγαπούν τη μουσική. Κατά κάποιον τρόπο. Και όπως υποθέτεις (?!) κι εσένα. Κατά κάποιον τρόπο.
The making of a great compilation tape, like breaking up, is hard to do and takes ages longer than it might seem. There are a lot of rules. Anyway...
Οι πρώτοι κάνουν τον κόπο να σου γράψουν ένα compilation cd. αλλά είχε αρχικά γραφτεί για κάποιον άλλο-επι τη ευκαιρία το παίρνεις κι εσυ-. αλλά ο παραλήπτης δεν έχει παίξει ρόλο στη διαδικασία επιλογής των κομματιών.
Οι δεύτεροι δεν κάνουν τον κόπο να σου γράψουν ένα compilation cd. Σου δίνουν mp3 με τσουβάλια αφού είσαι πάντα κοντά τους. αλλά στην πραγματικότητα δεν το κάνουν γιατί δεν έχουν βρει τον τρόπο να σε κάνουν ευτυχισμένη/ο και ούτε θέλουν να τον ψάξουν. I've started to make a tape... in my head... for Laura. Full of stuff she likes. Full of stuff that make her happy. For the first time I can sort of see how that is done.
Οι τελευταίοι κάνουν συχνά τον κόπο να σου γράφουν compilation cds. Και είναι ένα κομμάτι απ’τον εαυτό τους που το δίνουν σε σένα. Μόνο. Και αυτό παίζει ρόλο στη διαδικασία επιλογής των κομματιών. αλλά ποτέ δε στο δίνουν χέρι με χέρι. Ποτέ δεν το ακούτε μαζί. Και πάντα προσπαθείς να φτιάξεις το παζλ τους ενώνοντας τα κομμάτια αυτά.

κοινό σημείο: The Decemberists - We both go down together

και μετα...τι;