girlfriend in a coma

girlfriend in a coma I know, I know it's serious....



"einai toso mataies autes oi sxeseis, pou den exoun "arxh mesh k telos".

Είναι λοιπόν.."αστείες" αυτές οι σχέσεις που έχουν αρχή μέση και τέλος. Και ακόμα πιο..."αστεία" είναι η εξέλιξη των ανθρώπων που ξέρεις καλά. Η που νομίζεις ότι ξέρεις καλά. Είναι οι στιγμές που καταλαβαίνεις πως τίποτα δεν μπορείς να ορίσεις με σαφή τρόπο. Τίποτα δεν είναι..."κανονικό".
Είναι κάποιες σχέσεις που η αρχή είναι ιδανική. Η μέση όμως και το τέλος είναι το λιγότερο άθλια. Ταλαιπωρείσαι χωρίς λόγο, δίνεις πολλά και παίρνεις ελάχιστα ή τίποτα και το θέμα λήγει με πολύ κόπο μετά απο πολύ καιρό. Ομως παρ' όλα αυτά, ο καιρός περνάει και βλέπεις καθαρά κρατώντας αξιοπρεπώς τα καλά στοιχεία της. Αναγνωρίζεις την αξία του άλλου και ότι μοιράστηκες μαζί του, δεν τον χάνεις, τον έχεις κάπου δίπλα σου. Οσο δίπλα σου μπορείς (και θέλεις) να τον έχεις. Και αυτό που μένει ένα χαμόγελο. Οχι νοσταλγικό, απλά αναγνωριστικό.
Είναι και κάποιες άλλες σχέσεις που η αρχή είναι αδιάφορη ή τουλάχιστον αναγνωριστική. Η μέση όμως γίνεται όλο και καλύτερη μέχρι που σταθεροποιείται και το τέλος είναι μια φυσιολογική διαδικασία με την αυτονόητη φθορά και τον απαραίτητο εγωισμό. Ο καιρός περνάει και προσπαθείς να κρατήσεις τα καλά και τα ουσιαστικά παρατηρώντας οτι ορισμένα πράγματα πλέον σου έχουν γίνει συνήθειες. Προσπαθώντας (και καταφέρνοντας)να επανατοποθετήσεις τον εαυτό σου σε σχέση με τον τόπο και το χρόνο έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι ο άλλος δεν είναι σε θέση να κάνει το ίδιο. Οτι κάποια βλάβη σοβαρή έχει υποστεί το σύστημα πλοήγησης του και κατευθύνεται σε γκρεμό. Και με κατεστραμμένο αεροσκάφος!
Και εκεί πραγματικά λυπάσαι για αυτή τη σχέση με την αρχή, τη μέση και το τέλος. Γιατί πραγματικά δεν μπορείς και δε θέλεις να κάνεις τίποτα άλλο.