αστικές [μουσικές] αναπαραστάσεις; the end

Δευτέρα βράδυ αργά, λεωφορείο για Πάτρα, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Ζέστη, στομάχι κόμπος και ύπνος στο μπαλκόνι του Αντώνη.
Επόμενη μέρα, παράνοια δουλειάς και ζέστης, απο δωμάτιο σε δωμάτιο και απο σπίτι σε σπίτι προς αναζήτηση υπολογιστή και air condition για λίγη δροσιά. Κατάληξη στης Χρυσάνθης, Τρίτη βράδυ, Συμπεράσματα-Επίλογος-Περίληψη-Κείμενο Παρουσίασης μπρός πίσω, πίσω μπρός. Η ώρα περνάει, το μυαλό δε λειτουργεί πια, πλήρης πανικός και απογοήτευση. Τρελό ξέσπασμα και ο Αντώνης αναλαμβάνει να επαναφέρει την κατάσταση σε τάξη. Δίωρη συζήτηση και μέχρι τις 5 το πρωί ο επίλογος ολοκληρώνεται. Ελάχιστος ύπνος και το πρωί ξεκινά το τρέξιμο. Φωτογραφίες στο κεφάλαιο 3, τρέξιμο στο Πλαίσιο για μελάνια, ζέστη, πλατεία Γεωργίου-βρίσκομαι στην Πάτρα τελικά-πότε άνοιξε Starbucks εδώ;-Βότση, Αγίου Ανδρέου κι απο κει σπίτι Τρύφωνα για εκτυπωτή, σπίτι Χρυσάνθης, στήσιμο εκτυπωτή και laptop, τραμενζίνι με κοτόπουλο απο Salt and Sugar, η Ελισάβετ φτάνει απο Αθήνα και τελειώνουμε μαζί εισαγωγή-επίλογο και κείμενο παρουσίασης. Ελλη, Μαρίνα και Χρυσάνθη επιστρέφουν απο πανεπιστήμιο και καθένας αναλαμβάνει ένα ρόλο. Αντώνης και Τρύφωνας φωτογραφίες και λεζάντες στο τεύχος, Χρυσάνθη εκτύπωση, Μαρίνα και Έλλη βίντεο στο Premiere , Ελισάβετ κι εγώ κείμενο παρουσίασης και Powerpoint. Οι ώρες περνάνε, καφές, νερό, παγωμένο τσάι, διάλειμμα για γιογκα νίτρα("νιώσε οοολόκληρο το φυσικό σώμα.Παρακαλώ όχι ύπνς"), κλιματισμός ανοίγει και κλείνει, πόρτες το ίδιο. Ξημερώνει, 6:30 τελειώνουν οι εκτυπώσεις, γίνεται το εξώφυλλο, στις 7 τελειώνουν τα βίντεο και μπαίνουν στο powerpoint. Στις 8 ο Αντώνης πάει τα τεύχη για δέσιμο, εγώ κάνω πρόβα το κείμενο και στις 9 είμαστε στο ταξί για πανεπιστήμιο.
Γύρω στις 10:30 έχω σταματήσει να μιλάω και πίσω απο το απαραίτητο χειροκρότημα και τα θετικά σχόλια των καθηγητών, βλέπω ένα ένα χαμογελαστά πρόσωπα που έχουν κιόλας ξεχάσει την κούραση των προηγούμενων ωρών και χαμογελούν με ικανοποίηση όπως κι εγώ. Αντώνης, Μαρίνα, Έλλη, Ελισάβετ, Χρυσάνθη και Τρύφωνας, όλοι απο λίγο και όμως τόσο σημαντικό. Επειδή σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν μερικοί, οι φίλοι είναι για να κάνουν τα δύσκολα και δυσάρεστα, εύκολα και ευχάριστα.


Κυριακή και Flunk-On my balcony στο μπαλκόνι του Festos Palace. Για τις επόμενες 5 μέρες θα πάθω αμνησία και θα κολλήσω on my balcony.