27.11.06

[orientation]

Είναι και οι σχέσεις χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Με ανθρώπους που ξέρετε καιρό, που τους ταξινομείτε στους "καλούς φίλους" ή στους "αγαπημένους ανθρώπους" ή στους "ενδιαφέροντες τύπους" (χωρίζετε τους ανθρώπους σε κατηγορίες ε; δεν είναι σωστό αυτό). Και αργά ή γρήγορα ακουμπάτε ο ένας τον άλλο, εξερευνάτε τα σώματά σας και αυτό ήταν, καλή αρχή (μη-αρχή μάλλον).

Και μετά η μέση (μη-μέση). Συνήθως κρατάει χρόνια. Συνήθως μπαίνουν και κάποια χιλιόμετρα ανάμεσα. Τα χιλιόμετρα μπορεί να είναι δικαιολογία να επαναπαύεστε, μπορεί να είναι και ο λόγος που η σχέση σας είναι από αυτές χωρίς αρχή μέση και τέλος. Εδώ μπορείτε να πιστεύετε ό,τι θέλετε για την σχέση σας. Ότι είναι γαμάτη και ιδιαίτερη, ότι είναι το καλύτερο που μπορούσατε να κάνετε τη δεδομένη στιγμή, ότι είναι ανώτερη από κάθε άλλη σχέση που είχατε ποτέ, ότι πρέπει εδώ και τώρα να τη σταματήσετε, ότι σας πάει πίσω, ότι, ότι, ότι. Και αν νομίζετε ότι η χωρίς αρχή, μέση και τέλος σχέση σας είναι ισορροπημένη, λυπάμαι, αλλά κάνετε Λαθος. Δεν υπάρχει περίπτωση να συγχρονιστείτε με το έτερόν σας ήμισυ. Αλήθεια.

Το τέλος (μη-τέλος). Θα είναι είτε μια ανάπαυλα από τη χωρίς αρχή, μέση και τέλος σχέση σας, εκτός και αν (επιτέλους) πάρετε την απόφαση να κάνετε σχέσεις με αρχή, με μέση και με τέλος. Δεν λέω ότι παίρνονται έτσι εύκολα τέτοιες αποφάσεις, λες και διαλέγεις ποιό ωραίο μπλουζάκι θα φορέσεις σήμερα, αλλά είναι μια καλή αρχή, ε;

Καλή επιτυχία!

2 comments:

Anonymous said...

https://vlemma.wordpress.com/2006/05/15/marsedit/

Anonymous said...

Για καιρό δεν μπορούσα να τις καταλάβω, δεν μπορούσα να καταλάβω τη γενιά μου της χειραφέτησης, της υπερκοινωνικότητας και της τόσο πολλής, τόσο πυκνής μοναξιάς. Tώρα αρχίζω να καταλαβαίνω – έτσι νομίζω τουλάχιστον. Tώρα βλέπω τις παράλληλες μοναξιές να βαδίζουν ασύμπτωτα, το βαθύ παράπονο της μη–σχέσης να ενδημεί σε συναναστροφές και ψυχαναλυτικά ντιβάνια, γυναίκες και άνδρες να βολοδέρνουν