Faded seaside glamour

Σήμερα χάλασε ο καιρός…και περισσότερο κρύο και πολύς αέρας. Τώρα το βράδυ η θάλασσα είχε αφηνιάσει τελείως. Νομίζω δεν την έχω ξαναδεί έτσι. Σε όλο τον παραλιακό από το λιμάνι μέχρι πέρα στο Βότσαλο τεράστια κύματα σκάνε στο δρόμο που έχει γεμίσει νερό, λες και έβρεχε ασταμάτητα όλη την ημέρα. Περνούσαμε με το αυτοκίνητο και έσκαγαν πάνω του τα κύματα. Χριστουγεννιάτικο δώρο!
Μου φαίνεται λίγο περίεργο αυτή τη φορά που είμαι εδώ. Είναι τα πρώτα Χριστούγεννα σε αυτό το καινούργιο σπίτι. Ίσως επειδή οι μόνες «αναμνήσεις» που έχω από αυτό είναι οι καλοκαιρινές, μου φαίνεται λίγο σα να έχω επιστρέψει στον τόπο των διακοπών. Εκεί που πάμε μόνο το καλοκαίρι με παρέα. Νομίζω ότι θα δω καμιά Μάρω ή καμιά Άρια να μπαινοβγαίνει. Η εσένα να κάθεσαι στο μπαλκόνι αφού από τότε που φύγαμε μαζί το καλοκαίρι δεν ξαναήρθα κι εγώ.
Εκτός από το σπίτι, κανένα άλλο δεδομένο εδώ δεν αλλάζει. Τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον. Ούτε τα μέρη, ούτε οι άνθρωποι, ούτε φυσικά κι αυτά που κάνουμε. 2-3 μέρη για να βγούμε και οι κλασικές βόλτες με το αυτοκίνητο. Ξέρεις. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος σκέψης μου σε σχέση με όλα αυτά. Μάλλον κύκλους κάνει δηλαδή. Πάνω στη «μανία» μου όλα να τα ορίζω και να τα ταχτοποιώ και το μόνιμο αίσθημα ανικανοποίητου(«μειονέκτημα» ή «πλεονέκτημα», «αχαριστία» ή «υψηλά standards»;) προσπαθώ να τοποθετηθώ κάθε φορά σε σχέση με πρόσωπα και πράγματα. Να καταλάβω και να πω στον εαυτό μου ποια είναι η σχέση μου με το κάθε τι, τι πιστεύω, τι περιμένω, τι μου αρέσει και τι όχι. Τι με συνδέει με τον κάθε άνθρωπο εδώ, τι με χωρίζει, τι από τα παλιά έχει μείνει ίδιο, τι έχει αλλάξει με ποιον μπορώ να συνυπάρξω και πως. Βλέπω καταστάσεις και πρόσωπα να αλλάζουν και δεν μπορώ να αποφασίσω αν με ενοχλεί αυτό και αν με στενοχωρεί ή αν τελικά με αφήνει αδιάφορη γιατί έτσι κι αλλιώς κι εγώ αλλάζω όπως και οι άλλοι και μερικά πράγματα είναι φυσικό ότι δε θα είναι το ίδιο.

Υπάρχουν στιγμές στις ζωές μας που είναι διαφορετικές.. Που τα πάντα μοιάζουν να κινούνται σε bullet time. Που ξέρεις οτι κάτι σοβαρό παίζει αλλά δεν είσαι σίγουρος για τις συνέπειες. Που την παρακολουθείς σχεδόν αποστασιοποιημένος, σχεδόν σαν σε όνειρο.
Κυρίως υπάρχουν στιγμές που είναι ο,τι ναναι αλλά αυτές δεν μας ενδιαφέρουν. Κάποιος είπε οτι αν μια στιγμή είναι αρκετά σημαντική τότε αυτή η στιγμή σου μένει Κάποιος άλλος διαφώνησε μαζί του και είπε οτι αν και μονο αν η στιγμή είναι αρκετά σημαντική σου μένει
Η στιγμή που συνειδητοποιείς οτι, ευτυχισμένος δεν μπορεί να είσαι συνέχεια, απλά σε στιγμές..

Τελικά το να το συνειδητοποιήσεις αυτό είναι μεγάλη υπόθεση. Ισως λοιπόν, δεν έχω άλλη επιλογή από το να κρατήσω αυτές τις στιγμές όλων των περασμένων χρόνων χωρίς να προσπαθήσω να τις κάνω κάτι. Και χωρίς να ψάχνω ότι έχασα ή ότι δεν είχα ποτέ.