just numbers

"..Prime numbers are what is left when you have taken all the patterns away. I think prime numbers are like life. They are very logical but you could never work out the rules, even if you spend all your time thinking about them."

2. Rolling Stones - Mother's Little Helper
3. Leonard Cohen - Dance me to the End of Love
5. Beatles - Eleanor Rigby
7. David Bowie - Lady Grinning Soul
11. Pulp - Happy Endings

[the last good day of the year]

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, λίγο πολύ οι ίδιες διαδικασίες: επιστροφή στα "πάτρια εδάφη", οικογενειακές διαφωνίες, "οικογενειακά" γεύματα, σχολικές αναμνήσεις, παλιοί φίλοι, τοπικά κουτσομπολιά, γκρίνια, βαρεμάρα, κόκκινες και χρυσές μπάλες στο δέντρο και ευχές για να "φέρει" η νέα χρονιά αυτά που δεν "έφερε" αυτή που φεύγει, όλα τα καλά, τα καλύτερα.
Φέτος όλο αυτό μου φαίνεται απλά μια μικρή παρένθεση. Σε αντίθεση με τη μόνιμη χριστουγεννιάτικη-πρωτοχρονιάτικη μελαγχολία των περασμένων ετών και τις σκέψεις που πάντα προκαλούν όλα αυτά τα πρόσωπα και τα πράγματα απο το παρελθόν προσπαθώντας να συνδεθούν με το μέλλον, φέτος τα παρακολουθώ όλα απο μακριά. Χωρίς κανένα συναίσθημα. Ούτε θετικό, ούτε αρνητικό. Σα να έχει δημιουργηθεί ένα κενό ανάμεσα σε όλα αυτά, έχω μπεί μέσα και νιώθω ασφαλής. Ή καλύτερα, σα να βρίσκομαι πάνω σε ένα οριακό σημείο ανάμεσα σε ότι έκανα κ ένιωθα ως τώρα και σε ότι έχω μπροστά μου απο δω και μπρος.

Δεν μπορείς να μένεις ίδιος όταν όλα αλλάζουν.
Καμιά χρονιά δεν πρόκειται να "φέρει" καμία αλλαγή αν αυτή δε συμβεί μέσα μας. Καμιά κατάσταση δεν πρόκεται ν' αλλάξει αν δε θέλουμε εμείς. Αν δεν προσπαθήσουμε να δούμε τς πράγματα "αλλιώς". Ή όπως πραγματικά είναι.
Εγώ κάτι αρχίζω να ξεχωρίζω εκεί, πίσω απο τα φωτισμένα σπιτάκια της λίμνης...

1. Cousteau - Last good day of the year
2. Casiotone for the painfully alone - New year's kiss
3. The Smiths - There is a light that never goes out
4. Beirut - Elephant gun
5. Eels - Old shit/New shit

ηλιοστάσιο

Για τη μικρότερη μέρα ή για τη μεγαλύτερη νύχτα;
Μία από τις αγαπημένες μου νύχτες ή μέρες του χρόνου, θα κάτσω απλά στο κρεβάτι, στο παλιό παιδικό δωμάτιο και θα μεγαλώσω κι άλλο.

01. Smashing Pumpkins - Behold! The Nightmare
02. M83 - Night
03. Migala - Noche Desde Un Tren
04. Logh - Yellow Lights Mean Slow Down, Not Speed Up
05. mum - Moon Pulls

5 για happy thoughts...

...απο την εικονιζόμενη δεσποινίδα

1. Lightning Seeds - Pure
2. Eels - Old shit, new shit
3. Mum - Dancing behind my eyelids
4. Holly Golightly with Greenhorners - There is an end
5. Death Cab For Cutie - Soul meets body

Hang the dj, hang the vj..

Αυτό δεν είναι με τίποτα τοπ πέντε. Ας πούμε ότι είναι σκέτο πέντε.

x. UNKLE - Rabbit in your Headlights
x. Air - How Does it Make you Feel?
x. Chemical Brothers - Believe
x. Four Tet - And Then Patterns
x. Lamb - B Line

Το αγαπημένο μου πάντως πρέπει να είναι αυτό. 'Η αυτό; 'Η μήπως αυτό;
Δε ξέρω..

[video killed the radio star]

5 αγαπημένα videoclips

1. Mum-Weeping Rock, Rock
2. Califone-Spider's House
3. Στερεο Νόβα-3000 μέρες
4. Massive Attack-Protection
5. Kruder&Dorfmeister-Sofa Rockers(remix)

me and you and everyone we [don't] know

5 για μια άσχημη μέρα:

1. Interpol- Pioneer to the falls
2. Of Montreal- Heimdalsgate like a promethean curse
3. Long Blondes- Weekend without makeup
4. Calexico- Alone again or
5. Bjork- Bachelorette

bitte zuruckbleiben

Aναρωτιέμαι πολλές φορές αν, προσπαθώντας να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη,
τελικά την κάνουμε πιο δύσκολη.
Αν, προσπαθώντας εξ'αρχής να θέσουμε όρια σε καταστάσεις,
βοηθάμε πραγματικά τον εαυτό μας.
Αν, νομίζοντας οτι αποφεύγουμε καταστάσεις που απαιτούν "προσπάθεια" και "θυσίες", καταβάλουμε τελικά μεγαλύτερη "προσπάθεια" και"θυσιάζουμε" πιο πολλά...
Είναι τα πράγματα απλα και ξεκάθαρα; Ή είναι πολύπλοκα και μπερδεμένα;
Yπάρχει μια αλήθεια; Ή πολλές;

...κι απ'το ταξίδι της φάλαινας είμαστε ακόμα τόσο μακριά...

Αναρωτιέμαι...οι σχέσεις των ανθρώπων είναι κάτι τόσο δύσκολο
εξ'ορισμού ή εμείς- ή έστω κάποιοι απο εμας- τις έχουμε κάνει
να ειναι ετσι;

...πέντε για να ταξιδέψεις απο το Μόναχο πίσω στην Αθήνα

1.Μidnight juggernauts- Ιnto the galaxy
2.Gravenhurst- Velvet Cell
3.The field mice- Sensitive
4.Jack- My world versus your world
5.The amazing pilots- The price of winter

time takes a cigarette, puts it in your mouth..

Μάλλον ο βασιλικός μου δε θα αντέξει για πολύ ακόμα το σκοτάδι και το κρύο..

..πέντε για μια άσχημη μέρα:

1. Air - Empty House
2. Meanwhile, Back in Communist Russia... - Delay-Decay-Attack
3. Raining Pleasure - Rainsong 55
4. Telstar Ponies - Shizuka
5. David Bowie - Rock 'n Roll Suicide

Scandinavian Feelings

Πάντα θα βρίσκεις μια δικαιολογία για να μη ζεις τη ζωή σου διάβαζα πριν από τρεις εβδομάδες στο αεροπλάνο, και από εκείνη τη στιγμή, ακούω μέσα μου, ξανά και ξανά, την ίδια φράση, πάντα θα βρίσκεις μια δικαιολογία για να μη ζεις τη ζωή σου. Και όλα αυτά που σκέφτεσαι τις νύχτες που δεν μπορείς να κλείσεις μάτι, που θα μπορούσε να σου έχει πει ο καλυτερός σου φίλος, η παιδική σου αγάπη, ένας ψυχίατρος, η μάνα σου -δεν έχει σημασία ποιός- ξαφνικά αποκτούν νόημα, μπαίνουν σε μια σειρά, και παρελάζουν περήφανα πίσω από την ίδια φράση, πάντα θα βρίσκεις μια δικαιολογία για να μη ζεις τη ζωή σου.

Όσο πιο αργά το χωνέψεις, τόσο πιο τραγικό είναι.

Μπορείς να είσαι αισιόδοξος (έχουμε όσες ακριβώς ευκαιρίες δίνουμε εμείς στον εαυτό μας..)

01. Suede - Everything will Flow
02. Radiohead - Optimistic
03. Στέρεο Νόβα - Ηλίθια Αστεία

..και μπορείς να είσαι και απαισιόδοξος (μερικά πράγματα έπρεπε να γίνουν τη στιγμή που ήταν να γίνουν)

04. Archive - Meon
05. Tricky - Bury the Evidence

If we cannot see[ο τίτλος]

5 σκέψεις πηγαίνοντας προς το καράβι, χθες βράδυ

1.Θα ήθελα βγαίνοντας το πρωί απο το καράβι, να μπω στο λεωφορείο για Πάτρα και να γύριζα στο σπίτι της οδού Μακεδονίας.
2.Αλλά να γύριζε ο χρόνος 2-3 χρόνια πίσω...
3.Ίσως η αλλαγή της χρονιάς λανθασμένα τοποθετήθηκε στην πρώτη μέρα του Γενάρη. Ισως σωστότερο θα ήταν ο χρόνος να αλλάζει την πρώτη του Σεπτέμβρη, μετά απο όλους εκείνους τους καλοκαιρινούς "απολογισμούς" της χρονιάς που πέρασε.
4.Είχα κι εγώ ένα βασιλικό. 'Οταν κινδύνευε να ξεραθεί επειδή τον παραμελούσα, προσφέρθηκες να τον ποτίζεις. Σε άφησα κι έτσι σιγά σιγά σώθηκε κι αυτός. Τα φυτά θέλουν περιποίηση.'Οπως και οι άνθρωποι. Κυρίως όμως πρέπει να θέλουν να δέχονται την περιποίηση. Και να ζητάνε και κανένα δανεικό ποτιστήρι απο κανέναν άλλο.
5.Μάλλον είμαι απο αυτούς τους λίγους που μισούν το καλοκαίρι. Μου τη σπάνε πάρα πολύ τα τζιτζίκια. Ούτε καν μουσική δεν ακούω το καλοκαίρι! Αυτό όμως το καλοκαίρι θα κλείσει με κρύο και βροχή. Απο αύριο το πρωί Berlinluft macht frei!

λυπεί ο τίτλος

Κοιτάω τον βασιλικό μου. Είναι μέρες που ξεχνάω να τον ποτίσω, ή να τον βάλω στη σκια όταν τον χτυπάει αισχρά ο ήλιος. Και μετά αισθάνομαι σκατά και πείθω τον εαυτό μου ότι δεν θα το αφήσω να ξανασυμβεί. Αλλά ξανασυμβαίνει. Ίσως να φταίει που δε μυρίζει τόσο έντονα πια. Ίσως να φταίει η κουρασμένη μου όσφρηση. Όμως σήμερα, ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, φύσηξε λιγάκι, και έφτασε στη μύτη μου ανεπαίσθητα η μυρωδιά του. Ο βασιλικός είναι εκεί, στο περβάζι. Το νερό είναι παντού.

Τα φυτά θέλουν περιποίηση, πόσο μάλλον οι άνθρωποι.

1. Bang Gang - There was a Whisper
2. Blonde Redhead - For the Damaged
3. Barry Adamson - Can't get Loose
4. Στέρεο Νόβα - Ένα Κλεμμένο Ποδήλατο
5. Zero 7 - Today

[Random Summer]

Βράδυ. Επιστροφή στο σπίτι ακολουθώντας άλλη διαδρομή. Από την πλευρά της μαρίνας. Αφήνεις πίσω τα κεντρικά σημεία με καφετέριας και εστιατόρια, βγαίνεις στο δρόμο λίγο πάνω απο τη θάλασσα και όλα ηρεμούν και ησυχάζουν. Απόψε δεν κουνιέται ούτε φυλλαράκι. Αλλά αυτή η ζέστη και η υγρασία που σε άλλες περιπτώσεις-στην Αθήνα ή στην Πάτρα- σε κάνει να ιδρώνεις ασταμάτητα απο πάνω ως κάτω και να μην μπορείς ν'αναπνεύσεις, εδώ απλώνεται απαλά πάνω στο δέρμα, στα αυτοκίνητα και στο δρόμο, κάνει τα πάντα να γυαλίζουν μέσα στο σκοτάδι σα να τους περνάει ένα ειδικό φίλτρο ηρεμίας και σιωπής. Η ανάσα δε σταματάει, τη σταματάς για ν'ακούσεις και τον πιο ανεπαίσθητο ήχο της θάλασσας.
Έξω απο την πόρτα του διπλανού σπιτιού είναι ξαπλωμένη η γάτα της γειτονιάς αγκαλιά με τα τρία της γατάκια και κοιμούνται ήσυχα.
Απο το μπαλκόνι βλέπω 6 μικρά άσπρα φωτάκια που κινούνται αργά μέσα στη θάλασσα. 6 βάρκες έχουν βγει για ψάρεμα. Οτιδήποτε άλλο, απο εδώ, δεν είναι ορατό...

1. Devics-Lost at sea
2. Mum-Weeping rock rock
3. Κ.Βήτα-Slowmot
4. Fiel Garvie-Airsong
5. Sigur Ros-Staralfur
και εκτάκτως
6.Mum-there is a number of small things
(για την τελευταία βάρκα)

κάτι

Το περσινό καλοκαίρι μοιάζει πολλά χρόνια πίσω. Το φετινό δε θες, δε σ'ενδιαφέρει, δε νιώθεις οτι μπορείς να το μοιραστείς με κανέναν. Ο καιρός περνάει αλλά εξακολουθείς να νιώθεις μακριά απο πρόσωπα και καταστάσεις χωρίς να κατανοείς ακριβώς το γιατί.

Και παίρνεις δρόμο και συνεχίζεις να περπατάς και να περπατάς μέσα απο γνωστούς και άγνωστους δρόμους, ανάμεσα σε πολυκατοικίες ή πάνω σε γκρίζα βότσαλα, κοιτάς τα πόδια σου ξανά και ξανά, περιμένοντας-καλοκαίρι έφτασε πια-να συναντήσεις κάτι.
Κάτι...

1. Air-Alone in Kyoto
2. Mum-The ghosts you draw on my back
3. Blonde Redhead-In particular
4. Tindersticks-Before you close your eyes
5. Bjork-Play dead

ό,τι

Δεν έχεις τι να αγαπήσεις, ακόμη κι όταν το αλκοόλ σε αδρανοποιεί, διαλύοντας τα πάντα γύρω σου.
Οι στίχοι των αγαπημένων τραγουδιών χασομερούν στο μυαλό σου, μη βρίσκοντας κάπου να περάσουν τη νύχτα.
Ξέρεις ότι το ίδιο ανεκπλήρωτο που θα σε βάλει σε λίγο για ύπνο, αύριο θα σε κάνει να μη θες να ξυπνήσεις ποτέ.

Και περιμένεις ακόμα, είναι καλοκαίρι, ίσως μια τσαλακωμένη μελαγχολία να τιμήσει ό,τι.
Ό,τι...

1. Interpol - Pioneer to the Falls
2. Blonde Redhead - Spring and By Summer Fall
3. Radiohead - You and Whose Army
4. Matisse - Gas
5. Σοφία Βέμπο - Πόσο Λυπάμαι

summer make good

[αρπαχτή...]

Η Πάτρα σε 5 διαδρομές

1. Απο την Μακεδονίας στην Κωνσταντινουπόλεως. Περνώντας απο το φούρνο δίπλα στη στάση του λεωφορείου, απο το περίπτερο στην πλατεία Αγίας Λαύρας, κουβαλώντας φαγητά και πορτοκαλάδες Λούξ.

2. Απο την Αγία Σοφία στη Γεροκωστοπούλου. Περπατώντας πάντα κάτω απο τα πυκνά δέντρα της Κωνσταντινουπόλεως, συνήθως απο τη δεξιά πλευρά, με μουσική στ'αυτιά και συνηθισμένες στάσεις στην Εθνική της πλατείας Ολγας, στη γωνία Μαιζώνος και Αγίου Νικολάου για κανέναν γνωστό και σε κάποιο από τα περίπτερα της πλατείας Γεωργίου για προμήθειες.

3. Απο τη Μακεδονίας μέχρι το mare mare και τον ιστιοπλοικό. Χειμωνιάτικα μεσημέρια με ήλιο, ανοιξιάτικα απογεύματα με δροσιά και μουσική στ'αυτιά ή ζεστά καλοκαιριάτικα βράδια με παρέα.

4. Απο την Κωνσταντινουπόλεως στην Αγίας Σοφίας. Κάνοντας παρακάμψεις απο όλα τα κάθετα δρομάκια που περνάνε απο την Κιλκίς και καταλήγουν στη μέση της Αγίας Σοφίας, σε όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας.

5. Απο την Κωνσταντινουπόλεως μέχρι την Κανάρη και Ρήγα Φεραίου. Βιαστικά με ταξί ή περπατώντας αργά, τρώγοντας σάντουιτς απο τα everest. Απαραίτητη στάση στη βιτρίνα με την άσπρη γάτα λίγο πριν τη Γούναρη.

αστικές [μουσικές] αναπαραστάσεις; the end

Δευτέρα βράδυ αργά, λεωφορείο για Πάτρα, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Ζέστη, στομάχι κόμπος και ύπνος στο μπαλκόνι του Αντώνη.
Επόμενη μέρα, παράνοια δουλειάς και ζέστης, απο δωμάτιο σε δωμάτιο και απο σπίτι σε σπίτι προς αναζήτηση υπολογιστή και air condition για λίγη δροσιά. Κατάληξη στης Χρυσάνθης, Τρίτη βράδυ, Συμπεράσματα-Επίλογος-Περίληψη-Κείμενο Παρουσίασης μπρός πίσω, πίσω μπρός. Η ώρα περνάει, το μυαλό δε λειτουργεί πια, πλήρης πανικός και απογοήτευση. Τρελό ξέσπασμα και ο Αντώνης αναλαμβάνει να επαναφέρει την κατάσταση σε τάξη. Δίωρη συζήτηση και μέχρι τις 5 το πρωί ο επίλογος ολοκληρώνεται. Ελάχιστος ύπνος και το πρωί ξεκινά το τρέξιμο. Φωτογραφίες στο κεφάλαιο 3, τρέξιμο στο Πλαίσιο για μελάνια, ζέστη, πλατεία Γεωργίου-βρίσκομαι στην Πάτρα τελικά-πότε άνοιξε Starbucks εδώ;-Βότση, Αγίου Ανδρέου κι απο κει σπίτι Τρύφωνα για εκτυπωτή, σπίτι Χρυσάνθης, στήσιμο εκτυπωτή και laptop, τραμενζίνι με κοτόπουλο απο Salt and Sugar, η Ελισάβετ φτάνει απο Αθήνα και τελειώνουμε μαζί εισαγωγή-επίλογο και κείμενο παρουσίασης. Ελλη, Μαρίνα και Χρυσάνθη επιστρέφουν απο πανεπιστήμιο και καθένας αναλαμβάνει ένα ρόλο. Αντώνης και Τρύφωνας φωτογραφίες και λεζάντες στο τεύχος, Χρυσάνθη εκτύπωση, Μαρίνα και Έλλη βίντεο στο Premiere , Ελισάβετ κι εγώ κείμενο παρουσίασης και Powerpoint. Οι ώρες περνάνε, καφές, νερό, παγωμένο τσάι, διάλειμμα για γιογκα νίτρα("νιώσε οοολόκληρο το φυσικό σώμα.Παρακαλώ όχι ύπνς"), κλιματισμός ανοίγει και κλείνει, πόρτες το ίδιο. Ξημερώνει, 6:30 τελειώνουν οι εκτυπώσεις, γίνεται το εξώφυλλο, στις 7 τελειώνουν τα βίντεο και μπαίνουν στο powerpoint. Στις 8 ο Αντώνης πάει τα τεύχη για δέσιμο, εγώ κάνω πρόβα το κείμενο και στις 9 είμαστε στο ταξί για πανεπιστήμιο.
Γύρω στις 10:30 έχω σταματήσει να μιλάω και πίσω απο το απαραίτητο χειροκρότημα και τα θετικά σχόλια των καθηγητών, βλέπω ένα ένα χαμογελαστά πρόσωπα που έχουν κιόλας ξεχάσει την κούραση των προηγούμενων ωρών και χαμογελούν με ικανοποίηση όπως κι εγώ. Αντώνης, Μαρίνα, Έλλη, Ελισάβετ, Χρυσάνθη και Τρύφωνας, όλοι απο λίγο και όμως τόσο σημαντικό. Επειδή σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν μερικοί, οι φίλοι είναι για να κάνουν τα δύσκολα και δυσάρεστα, εύκολα και ευχάριστα.


Κυριακή και Flunk-On my balcony στο μπαλκόνι του Festos Palace. Για τις επόμενες 5 μέρες θα πάθω αμνησία και θα κολλήσω on my balcony.

καλοκαίρι

Όταν μετράς τα χρόνια σε θερινά ηλιοστάσια..

1. Σαββόπουλος - Καλοκαίρι (στο παλιό παιδικό δωμάτιο, η αδερφή μου διαβάζει για πανελλήνιες, ΕΡΑ2, καλοκαίρι, λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι, καλοκαίρι)
2. Ξύλινα Σπαθιά - Ατλαντίς (Άρδας, ανύποπτα χρόνια, σου λέω δεν πρόκειται να το παίξουν στο live -τελικά μ'αυτό ξεκίνησαν και δε μπορούσα να το πιστέψω, μου χες πει πως θα ρθεις και ήρθες)
3. Nancy Sinatra & Lee Hazlewood - Summer Wine (Θεσσαλονίκη, εξεταστική, παγωμένος φραπέ σε τεράστιο ποτήρι, βιβλίο, κρεβάτι-μπαλκόνι-γραφείο-μπαλκόνι-μπαλκόνι-μπαλκόνι, βιβλίο, κρασί)
4. Black Heart Procession - The Old Kind of Summer (Σπάρτη, άγνωστα ξυρισμένα πρόσωπα, οικείο ταβάνι, ακουστικά, τι δουλειά έχω εγώ εδώ, every day goes by and every night the same..)
5. Koop - Summer Sun (χτες, intercity, 'καύσωνας', φοιτητές και εξεταστική: ξένοι, φαντάροι και μεταθέσεις: ξένοι, 'in the summer sun you always smile'..)

[5+5+5=28]

5 δίσκοι

1. Mum-Summer make good
2. Bjork-Post
3. Donnacha Costello-Together is the new alone
4. Devastations-Coal
5. Abbie Gale-Family Life

5 κινήσεις που συνοψίζουν το ημερήσιο πρόγραμμα

1. Ανοίγω pc και scanner
2. Ανεβάζω παντζούρια
3. Φτιάχνω καφέ(φραπε sucks)
4. Κλείνω pc και scanner
5. Κατεβάζω παντζούρια

και 5 κεφάλαια

1. Αναπαράσταση και πόλη
2. Πόλη και μουσική
3. Αθήνα-Μουσική: παράλληλες διαδρομές
4. Οι Στέρεο Νόβα και η Αθήνα
5. Επίλογος

μας κάνουν πέμπτη 28 ιουνίου

[Ήταν αυτό που άκουγα ένας παράδοξος κομήτης...]

...ή προιόν της παράξενης αχαρτογράφητης ζωής μας στην Ελλάδα των nineties;"

"Έπειτα τα τοπία: δυτικές συνοικίες, πόστερ των Smiths, ενισχυτές, κουτιά μπύρας, τα ποιήματα του Μάντελσταμ, δίσκοι απο το Μοναστηράκι, strawberry fields στη Λένορμαν, ταράτσες με θέα ακαλύπτους, πορνοσινεμά, χαράματα στην Ομόνοια, ζεστό γάλα, ζεστά φιλιά και όνειρα- τόσα όνειρα!"
(γιατί αυτή η φωτογραφία και αυτό το κείμενο του Τσαγκαρουσιάνου είναι απο τα πιο ωραία που έχω διαβάσει)

[alone is the new together pt2]

1. Andrew Bird- Imitosis
2. Στέρεο Νόβα - Το ταξίδι της φάλαινας
3. Blonde Redhead - Messenger
4. Bonnie Prince Billy&Tortoise- Thunder Road
5. Califone - Spider's House

listen to the silence

Χάνω τη μνήμη μου ή απλά δεν έχω αναμνήσεις;



1. Flunk - Sit Down
2. Flunk - Sit Down
3. Flunk - Sit Down
4. Flunk - Sit Down
5. Flunk - Sit Down

[Volver....]

i am milk..

Πιές το γαλατάκι σου με στυλ..

1. Σεργάλ από τας Σέρρας
2. Ροδοπάκι (μεγάλο μαστ για συνοδεία με μπουγάτσα στη Κομοτηνή)
3. Εβροφάρμα (η συσκευασία γαμάει)
4. Κοκολάμ, Λαμία φυσικά..
5. (..και το καλύτερο..) Βέρο Κρητικό: "Αν ανήκετε σε εκείνους που δεν ανέχονται το αγελαδινό γάλα, προτιμήστε αυτό το κατσικίσιο γάλα από την Κρήτη. Εύγευστο, εύπεπτο, με την έντονη, ιδιάζουσα βαρβατίλα. Τέλειο!"

Αυτά. Άντε να σοβαρευτούμε τώρα.. :D

[σήμερα...]

[μην ακους τη δίψα σου]

5 ελληνικά τοπικά αναψυκτικά και οι τόποι προέλευσης

1. Λουξ - Πάτρα
2. Γεράνι - Χανιά
3. Έψα- Βόλος
4. Φήμη- Ηράκλειο
5. Φλωράλ- Αγ. Νικόλαος

επειδή μας αρέσουν περισσότερο απο τη Fanta!
Για να δούμε λοιπόν τι θυμάσαι απο την καλοκαιρινή καταγραφή, τα 5 γάλατα είναι δικά σου

whatever makes it alright...

...ένας φίλος σου περνάει, χαιρετάει και φεύγει
δεν υπάρχει νόημα, ο ρυθμός ανεβαίνει
υπάρχει μόνο το κορμί σου και κάμποσοι άλλοι
τυχαίες σχέσεις που συμπίπτουν γιατί είναι Σάββατο βράδυ
Σάββατο βράδυ σε μια γωνία
σκέφτεσαι τι είναι αυτό που έχει πιο μεγάλη σημασία
η θέση των άστρων ή η παγκόσμια ιστορία
ένας μεγάλος έρωτας ή μια απλή συνουσία

whatever makes you happy..

απ'το 1994 στο 2007

"Προεκλογικές μέρες πάνω απ'το ποτάμι
κανείς δεν κάνει αυτό που πρέπει να κάνει
παρατημένος στα έργα της πολεοδομίας
ακους το τραγούδι της Αστυνομίας
κρατάς το μεγάλο σχέδιο σφιχτά στα χέρια
είναι αυτό που θ'αλλάξει τη ζωή μας σε μια μέρα....

Κίτρινες μέρες πάνω απ΄το ποτάμι
μ'ένα μεγάλο κασετόφωνο γύρω απ'το κεφάλι
περνάς αόρατος τα κομπρεσέρ του δρόμου"

[blood red orange]

Λίγο πριν μπει για τα καλά το καλοκαίρι, η απόχρωση του πορτοκαλί είναι

1.Hot Chip-Colours
2. Flunk-On my balcony
3. Stereolab-Vonal declosion
4. Saturday Looks Good To Me-Alcohol
5. Of Montreal-A sentence of sorts in kongsvinger

ΥΓ. βέβαια το περσινό summer cd σου δεν ξεπερνιέται αλλά οτι μπορώ κάνω!

[memorize the city]

Η βραδυνή επιστροφή στο σπίτι με τα πόδια,-ειδικά όταν ο καιρός αρχίζει να ζεσταίνει-ήταν πάντα αγαπημένη συνήθεια. Είναι απο αυτές τις μικρές "καθημερινές διαδικασίες" που γίνονται με ιδιαίτερη ευχαρίστηση.
Η κλασσική ποδαράτη διαδρομή των περασμένων πέντε χρόνων, απο την Αγία Σοφία στην πλατεία Γεωργίου, ή η πολύ μικρότερη όλων των προηγούμενων χρόνων, απο τη λίμνη και το Περίπου στο σπίτι, έχει αντικατασταθεί τώρα απο το δρομολόγιο Ταύρος-Μοναστηράκι/Ομόνοια του ηλεκτρικού. Και την έχω συνηθίσει κι αυτή, όπως και τις προηγούμενες και έχει κι αυτή κομμάτια που μου αρέσουν περισσότερο, όπως και οι προηγούμενες.
Πριν μερικές μέρες όμως, που περπάτησα το βράδυ απο τα Εξάρχεια μέχρι το Σύνταγμα για να πάρω απο κει ταξί για το σπίτι, θυμήθηκα πόσο ωραία είναι να γυρνάς σπίτι το βράδυ με τα πόδια,-ειδικά όταν ο καιρός αρχίζει να ζεσταίνει-και πως αυτό είναι ένα εκείνα τα μικρά πράγματα που μου έχουν λείψει εδώ.

μες στη νυχτα περπατώ όταν ο λύκος δεν είναι εδώ...!

1. Bang Gang-Sleep
2. Στέρεο Νόβα-Κλεμμένο ποδήλατο
3. Blonde Redhead-Messenger
4. Devics-Alone with you
5. Mum-Weeping rock rock

not ok computer

Αυτό το παιδικό δωμάτιο, έχει ακούσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το 'OK Computer'. Όλο. Από το μπάσο του airbag, μέχρι το κουδούνισμα του tourist. Όλο, ξανά, και ξανά.

Πέρασαν 10 χρόνια από τότε.
Και το 'OK Computer' τώρα είναι 73.4ΜΒ

Δε θέλω η μουσική να μετράει τα χρόνια μου και την χωριτικότητα του σκληρού μου. Αλλά δεν μπορώ να ακούσω όπως παλιά. Το winamp προσπαθεί απεγνωσμένα να με εκπλήξει, sites, blogs, φίλοι και γνωστοί μου λένε να "τσεκάρω" πράγματα, αλλά τελικά κάτι έχει αλλάξει. Σίγουρα κάτι έχει αλλάξει. Δε με νοιάζουν οι πίπες που διαβάζω κατά καιρούς, για τη μαγεία του βινύλιου, για την ιεροτελεστία του να ακούς ολόκληρο το cd, για το μπακάλικο του iTunes, για τα p2p.. Δε με αφορά τίποτα απ'όλα αυτά. Θέλω μόνο να μη πατάω συνέχεια το "next" στο cd του αυτοκινήτου, να μη ψάχνω απεγνωσμένα ανάμεσα σε φακέλους και dvd. .

Θέλω μόνο, το επόμενο τραγούδι, να με κάνει να το ακούω δυνατά..

(...)

πέντε λόγοι για εμετό

1. οι δισκοκριτικές
2. η γκρίνια για live που έγιναν ή δε θα γίνουν ποτέ
3. οι λίστες με καλύτερα
4. οι geeky αναφορές σε βιογραφικά και μουσική ιστορία
5. τα ringtones

[the approaching...]

Είναι περίεργο το πώς μπορεις να μεταφέρεσαι πίσω στο χρόνο και πάλι μπροστά μέσα από στιγμές και από κινήσεις που κάνεις τυχαία. Το πώς είναι σα να έχεις αφήσει κομμάτια σου σε χώρους απ’ όπου έχεις περάσει και το πώς αυτοί έχουν αφήσει δικά τους κομμάτια σε σένα.
Κατέβαινα από την πολυκατοικία το απόγευμα με τζιν και κοντομάνικο- γιατι κάνει ήδη ζέστη- να πάω στο σούπερ μάρκετ και ξαφνικά ήταν σα να έμενα πάντα εδώ, στο σπίτι της Καλλιθέας. Ηταν σαn να ήμουν παιδάκι 6-7 χρονών και έμενα πάντα σ’αυτό το σπίτι, δεν είχα υπάρξει σε κανένα άλλο, και η μαμά μου με έστελνε στο σούπερ μάρκετ για να της πάρω κάτι.
Χθές κάτι έψαχνα στον κατάλογο με τις επαφές του κινητού της μαμάς μου και έπεσα πάνω σε ένα ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΤΡΑ. Πάτησα το κουμπί και είδα το τηλέφωνο. 061438065. Συνειδητοποίησα την ίδια στιγμή, ότι το νούμερο αυτό το είχα σχεδόν διαγραψεί από τη μνήμη μου, ενώ δεν έχω μάθει ακόμα απ’ έξω το καινούργιο…
Η Πάτρα φαίνεται πολύ μακριά, αλλά ξέρω ότι αύριο που θα ανεβαίνω πάλι τη Ζαΐμη, για να στρίψω στην Κωνσταντινουπόλεως και να συνεχίσω μέχρι την παλιά πολυκατοικία, θα είναι σα να μην έφυγα ποτέ. Σα να επιστρέφω για ακόμα μια φορά στο καταφύγιο της Πάτρας.
Τα πρώτα χρόνια περπατούσα στο δρόμο και έβλεπα γραμμένο πάνω στους κάδους των σκουπιδιών «Δήμος Πατρέων» και στεκόμουν και το κοίταζα καλά καλά ρωτώντας τον εαυτό μου αν βρίσκομαι πράγματι σ'αυτή την πόλη, πως βρέθηκα εδώ και μήπως ήμουν ακόμη στον Άγιο Νικόλαο ή στη Θεσσαλονίκη όπου περίμενα να περάσω.
Μικρές καθημερινές συνήθειες, που επαναλαμβάνονται σε διαφορετικό περιβάλλον. Σε ποιο ράφι είναι τα μακαρόνια στον Βασιλόπουλο της Πάτρας και που στον Παπαγεωργίου της Αθήνας. Σε ποιο δωμάτιο πίνω καφέ στο σπίτι της Πάτρας και σε ποιο στο σπίτι της Αθήνας. Πώς γύριζα σπίτι το βράδυ στην Πάτρα και πως γυρνάω τώρα στην Αθήνα. Τι έπαιρνα από το φούρνο της Κωσταντινουπόλεως και τι από αυτόν της Αγίων Πάντων.
Αναρωτιέμαι, πότε «αντιλαμβάνεται» το σώμα και το μυαλό τις αλλαγές που συμβαίνουν, μικρές ή μεγάλες. Αν νομίζουμε ότι συνηθίζουμε κάτι και έχουμε ξεχάσει κάτι άλλο, ή αν ούτε συνηθίζουμε, ούτε ξεχνάμε τίποτα και όλα συνυπάρχουν μέσα μας κάνοντας τα όρια θολά και ασήμαντα.

1. Raining Pleasure-The approaching of the hour
2. Ladybug Transistor-The places you call home
3. A Girl Called Eddy-The long goodbye
4. Everything But The Girl-Hatfield 1980
5. The Organ-Memorize the city

hagakure

"Υπάρχει κάτι που μπορούμε να μάθουμε από τις καταιγίδες. Εάν σε πιάσει ξαφνικά η βροχή, προσπαθείς να μη βραχείς και προχωράς γρήγορα στον δρόμο. Κάνοντας πράγματα όπως να περνάς κάτω από τις στέγες των σπιτιών, πάλι βρέχεσαι. Εάν είσαι αποφασισμένος εκ των προτέρων δεν θα μπλεχθείς, αν και θα μουσκέψεις το ίδιο. Η κατανόηση αυτού, επεκτείνεται σε όλα τα πράγματα."

01. iLiKETRAiNS - Terra Nova
02. Zero 7 - Futures
03. All Natural Lemon & Lime Flavors - Repetitive Monotonous
04. Tekitha - Walking Through the Darkness
05. Thom Yorke - And it Rained all Night

βασιλικός

Ο βασιλικός μου, προσπαθεί μεγαλώνοντας να καταλάβει τον κόσμο που τον περιβάλλει. Έφυγε πρόσφατα από την ασφάλεια του θερμοκηπίου, και έχει πλέον τη δική του γλάστρα. Και πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνος του τώρα.

Εγώ τον βάφτισα "βασιλικό".
Εγώ σκέφτηκα ηλίθιες παροιμίες που τον κολακεύουν, προσβάλοντας τη γλάστρα.
Εγώ τον μύρισα και είπα ότι μυρίζει ωραία.
Εγώ τον έβαλα στο περβάζι, πιο ψηλά από τα υπόλοιπα φυτά.

Το πρώτο που θα πρέπει να μάθει ο βασιλικός μου, είναι να αποφεύγει τις συναναστροφές με ανθρώπους..

1. mum - There is a Number of Small Things
2. Amon Tobin - At the End of the Day
3. Boards of Canada - Gyroscope
4. Christian Kleine - Red Norvo
5. Quantic - Time is the Enemy

[faded seaside easter glamour]

Συζητούσαμε προχθές με τα παιδιά γιατί μας αρέσει περισσότερο το Πάσχα απο τα Χριστούγεννα.Tο ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ λίγες μέρες πριν κατέβω.
Καταλήγω λοιπόν στους εξής 5 λόγους:

1. Το Πάσχα ο καιρός είναι καλός, αρχίζει η ζέστη και μπορούμε να είμαστε έξω περισσότερο.
2. Ο Αγιος Νικόλαος αρχίζει και ζωντανεύει πάλι μετά τη χειμερία νάρκη του χειμώνα.
Είναι πιο φωτεινός, πιο χρωματιστός, πιο πορτοκαλί(!). Μαγαζιά κλειστά αρχίζουν να ανοίγουν,οι καρέκλες μεταφέρονται απο μέσα προς τα έξω δίπλα στη θάλασσα και εμφανίζονται οι πρώτοι τουρίστες
3.Το βράδυ της ανάστασης στη λίμνη παραμένει μια πολύ όμορφη εικόνα, σε αντίθεση με την πρωτοχρονιάτικη γιορτή που γίνεται πάλι στη λίμνη αλλά έχει καταντήσει μια βαρετή τυπική διαδικασία για να παρουν τα παιδιά τα δώρα τους.
4. Τα πασχαλιάτικα γλυκά είναι πιο ωραία και η μαμά μου δε τα κάνει μονη της αλλά μαζί με τη μαμά του Γιάννη στο σπίτι τους, λίγο έξω απο τον Άγιο Νικόλαο, κι αυτό είναι η αφορμή να θυμηθούμε όλα όσα κάναμε μικρά σ'εκείνο το σπίτι. Είναι φοβερό να γνωρίζεις κάθε γωνιά ενός σπιτιού που δεν είναι δικό σου και να θυμάσαι ακριβώς πως στήνατε τα παιχνίδια και πότε,τι μυστήριο νόμιζες οτι έκρυβε το υπόγειο, η αποθήκη και 1-2 άλλα δωμάτια στα οποία δεν μπαίναμε πολυ.
5.Οι πασχαλινές διακοπές στον Αγιο Νικόλαο πάντα διαρκούσαν λιγότερο γιατί μετά το Πάσχα πηγαίναμε πάντα ταξίδι με τη σχολή και έφευγα νωρίς. Είναι ώρες που δεν συνειδητοποιώ οτι αυτό δε θα συμβεί φέτος, καθώς και το οτι δε θα επιστρέψω στην οδό Μακεδονίας φεύγοντας απο δω. Έχει ξεμείνει ένα εισιτήριο του μετρό στη δεξιά τσέπη του μπουφάν και πότε πότε το πιάνω και το κοιτάω για να θυμάμαι που βρίσκομαι...

και φυσικά μαζί με όλα αυτά έχουμε

1.Menomena-Water (Under an Hour)
2.Delays-Wanderlust
3.Flunk-Your coolest smile
4.Go-Betweens-Caroline and I
5.Hot Chip-Colours

πες μου ένα ψαίμα

..από το αγαπημένο JLY:
"Τριακόσιες εξήντα πέντες μέρες το χρόνο οι άνθρωποι ζουν το ψέμα, ζουν στο ψέμα. Και την πρωταπριλιά το γιορτάζουν!"

1. Devics - Lie to me
2. Radiohead - Motion Picture Soundtrack
3. Death in Vegas - 23 Lies
4. Arcade Fire - Rebellion (Lies)
5. Black Heart Procession - Even Thieves Couldn't Lie

(Μια που μιλάμε για ψέματα, μη φύγεις αν δεν δεις αυτό..)

face it: you're young.

It's ok to grow up - just as long as you don't grow old.

o1. Radiohead - Bones
02. Pulp - Help the Aged
03. Suede - High Rising
04. Blur - Death of a Party
05. Smashing Pumpkins - Thirty Three

Να κι ένα top5 που σε γυρνάει 10 χρόνια (και βάλε..) πίσω.
Ωραία..

[the city empties out]

[ή αλλιώς γυρίζοντας σπίτι σάββατο βράδυ]

1. Piano Magic - Incurable
2. Bang Gang - Sleep
3. Blonde Redhead - 23
4. The Devastations - Take you home
5. Jack - With you I'm nothing

incurable I'm helpless
the mind and body weak
I have so much to tell you
but I can't seem to speak

play.

1. Μ' αρέσει να μυρίζω τους ανθρώπους που περνούν από δίπλα μου
2. Δεν αισθάνομαι άβολα με ξένους στο ασανσέρ
3. Μου λείπει το μικρό δωμάτιο που κάθε καλοκαίρι, ακριβώς στις οχτώ, γεμίζει πορτοκαλί φως.
4. Δε μ'αρέσει να μεγαλώνω.
5. Πάντα κάτι θα λείπει.

one more time

Μετά λοιπόν απο την πρόσκληση της maroulitaaa και αφού απ΄ότι βλέπω έχουν γεμίσει όλα τα blogs με 5άρια ας ασκήσουμε κι εμείς το γνωστό μας χόμπι....έτσι equally damaged?Μάλλον είναι η σειρά σου τώρα.....

01.

Δυσκολεύομαι ν' αφήσω έστω και ένα τετραγωνικό εκατοστό της επιφάνειας του εκάστοτε σπιτιού μου άδειο. Παντού κολλάω και στερεώνω αφίσες, κάρτες και λοιπά χαρτιά και αντικείμενα.

02.
Τελευταία μ'αρέσει να παίρνω το mp3 player και να μπαίνω στον ηλεκτρικό χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Μόνο για να παρατηρώ ανθρώπους και πόλη.

03.


Μερικές απο τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου είναι οι συναυλίες αγαπημένων μουσικών.
Θέλω πάρα πολύ να καταφέρω να δω αυτούς φέτος....

04.
Κοιμάμαι ακόμα αγκαλιά με το σκυλάκι που μου πήρε η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρή

05.
Πρέπει επιτέλους να τελειώνω με ορισμένα πράγματα και υποχρεώσεις και να αποφασίσω τι θα κάνω παρακάτω

damaged top5

1. Beck - Everybody's Gotta Learn Sometimes
2. Migala - Gurb Song
3. Bob Dylan - You Belong to me
4. Flunk - Miss World
5. Frank Sinatra - Strangers in the Night

[where have you been...]

[η ονειρική υφή της πραγματικότητας]

ή αλλιώς 5 απο τον Χρήστο Βακαλόπουλο.

1. "Η πόλη, οποιαδήποτε πόλη, έχει προκύψει-και προκύπτει συνεχώς-απο τις επιθυμίες των σωμάτων που τη δια-σχίζουν", γι'αυτό και όποιος θέλει να τη γνωρίσει καλά "πρέπει να αφεθεί να το παρασύρει, να τον οδηγήσει εκείνη κάπου. Η ματιά του θα της δώσει νόημα.", θα δείξει "το κρυφό νήμα που την κάνει να υπάρχει".
2.Η καθημερινότητα αποκτά ενδιαφέρον όταν καταφέρνει κανείς "να ζήσει και να δημιουργήσει όπως ονειρεύτηκε" με "το ιδιαίτερο εκείνο πάθος κάποιου που ονειρεύτηκε τη ζωή του την ίδια στιγμή που τη ζούσε".
3.Για να έρθουμε σε επαφή με άλλες, μεγαλύτερες διαστάσεις δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε απλώς όλες τις εικόνες αλλά να τις ξεδιαλέξουμε, να διακρίνουμε τα όνειρα απο τις παραισθήσεις και τα ομοιώματα της καθημερινής ζωής και τότε δε θα αντικρύσουμε κάποι ουσία των πραγμάτων αλλά τον τρόπο με τον οποίο υπάρχουν για μας.
4.Οι πιο σημαντικές ταινίες είναι εκείνες που προσεγγίζουν δοκιμιακά όσο και ντελιριακά, ντοκιμενταρίστικα αλλά και σουρεαλιστικά, την αναπαραστατική πλευρά της ζωής. Εκείνες που αποδεσμεύουν την "φαντασιακή δύναμη που περιέχει το ίδιο το πραγματικό" και περνούν απο τη νατουραλιστική απομίμηση της καθημερινής ζωής στη ρεαλιστική έκφραση της "παράξενης οικειότητας" των πραγμάτων
5.Οι άνθρωποι (οι άντρες) ανέπτυξαν τρομακτικά τις πόλεις μέχρι να γίνουν αφηρημένες, να εξαφανιστούν, "να χάσουν την εικόνα τους" και μαζί τις απειλητικές, μυστηριώδεις (γυναικείες) ιδιότητές τους. Χάθηκε έτσι η δυνατότητα να προσεγγίζει κανείς την πόλη μέσα απ'τα συναισθήματά του, να τα εκφράζει περπατώντας μέχρι να όρια της.

[the leavers dance]

Berenice
my hans my feet are worn

απόγευμα.νωρίς.-οι μέρες έχουν αρχίσει και μεγαλώνουν;
Βγαίνω απο το σπίτι με τα ακουστικάκαι περπατάω προς τον ηλεκτρικό

As much as yours are
And though my head my hands my heart are forming

Κάθε φορά, με το που βγαίνω απο το σπίτι και πατάω το play μεταφέρομαι και κάπου αλλού.
Με τις πρώτες νότες όλα αρχίζουν να σηκώνονται απο τη γη.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι φορώντας τα ακουστικά απομονώνεσαι, δεν ακούς, δεν βλέπεις, δε σε ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω σου.

They still feel worlds apart

Εγώ νομίζω ότι αυτές οι στιγμές που περπατάω μέσα στην πόλη με τη μουσική στ'αυτιά, είναι αυτές που πραγματικά γίνομαι ένα μαζί της. Ένα με το δρόμο, με τα κτίρια, τους ανθρώπους. Και ταυτόχρονα είναι οι στιγμές που νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Πλήρης. Οτι δε χρειάζομαι πραγματικά τίποτα άλλο. Κανέναν και τίποτα.

Berenice
Beneath it all you're golden
And that's all I'm feeding on

Και μια ώθηση λες, να κοιτάξω ακόμα περισσότερο γύρω μου και όχι μέσα μου γιατί μέσα μου υπάρχει μόνο η μελωδία που ακούω.
Κάτι με κάνει πολύ μικρή και πολυ γρήγορη και μπορώ να τρυπώνω παντού γύρω μου, περνάω με΄σα απο κτίρια, σκάλες, αυτοκίνητα, δίπλα απο ανθρώπους και διασχίζω όλη την πόλη μέσα σε λίγες μόνο στιγμές.
Κι έτσι όλα κινούνται στο ρυθμό της μουσικής.

And though my head my hands are growing colder
We move circles now

Οι άκρες των κτιρίων φεύγουν απο τη θέση τους, ο ουρανός μοιάζει να είναι πιο κοντά και οι άνθρωποι σε λίγο θ'αρχίσουν να χοροπηδάνε μαζί μου στην Ακαδημίας.

Berenice there's no release at all
That's not worth dying for
And it's not for our desires but our design that we all fall apart

....και ξανά και ξανά

1.Noir Desir - Le vent nous portera
2.Veils - The leavers dance
3.Divine Comedy - A lady of a certain age
4.Air - Cherry blossom girl
5.The Raveonettes - Ode to LA

5 για τώρα, ξανά και ξανά

1. Greenhornes - There is an End
2. M83 - Don't Save us from the Flames
3. Lady & Bird - Shepard's Song
4. Sebastien Schuller - Weeping Willow
5. Jack - Sometimes

[επιστροφή / ότι απομένει είναι μέλλον]

2,5 μήνες μετά, επέστρεψα εκείνη τη μέρα που η πόλη αρχίζει να γεμίζει μάσκες, σερπαντίνες και πολύχρωμα πούπουλα. Που σ'αρέσει, δε σ'αρέσει όλα κινούνται σε άλλους ρυθμούς.
Γυρίζω απο Steps. Με τα πόδια. Όπως πάντα. Περπατάω στην πλατεία Γεωργίου ανάμεσα σε άπειρα χρυσά κι ασημένια χαρτάκια ανακατεμένα με πεταμένα μπουκάλια, ανάμεσα στις άδειες κερκιδες της έναρξης και τις φωτεινές σερπαντίνες. Η σκηνή άδεια. Πατρινό Καρναβάλι 2007...
Συνεχίζω στη Μαιζώνος και σταματάω να έχω αίσθηση του χρόνου. Ο χρόνος έχει σταματήσει σ' αυτή τη διαδρομή. Γεροκωστοπούλου-πλατεία Γεωργίου-Μαιζώνος-Κωνσταντινουπόλεως.
5 λεπτά, 20 λεπτά, 1 μέρα, 5 μέρες, 10 βράδια, 6 απογεύματα, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, 5 χρόνια. 5 χρόνια περπατούσα, έτρεχα, χαμογελούσα, έκλαιγα, μάθαινα, σκεφτόμουν στη στροφή που η Μαιζώνος γίνεται Κωνσταντινουπόλεως.
Και όλα γύρω της παραμένουν εκεί. Τα πούπουλα και οι καρναβαλικές μάσκες, τα πρόσωπα που συναντάς, τα σκαλιά του κάστρου, το χασομέρι, η οτι να'ναι μουσική του Steps, ο τύπος που βλέπω πάντα όταν είμαι με την Αμαλία, ο τύπος απο το καράβι, τα σνίτσελ της μαμάς της Μαρίνας, το διάβασμα της Άριας, τα πορτοκάλια της Μάρως, η βάφλα σοκολάτα πορτοκάλι, οι αγκαλιές του Γιωργάκη, οι ήχοι της Έλλης, τα κυρήγματα του Τάκη για την ξινίλα της Χρυσάνθης και όχι μόνο, τα ανθισμένα mojito του Νότου. Και οι άλλοι που έχουν αρχίσει να αναπολούν τοοοτε που ξενυχτούσαμε κάνοντας μαζί οικοδομική και κοιμόμασταν εναλλάξ στα sleeping bag που άπλωνα στο πίσω μπαλκόνι όταν έπιαναν οι ζέστες.
Κάπου χάθηκαν αυτά, κάπου στη στροφή. Εκεί που η Μαιζώνος γίνεται Κωνσταντινουπόλεως.

ναι παιδί

Κι επειδή κι εμείς στο γυμνάσιο-για να μην πω λύκειο-την ανακαλύψαμε τη μουσική κι επειδή αυτό είναι μια χαρά top5, θυμήθηκα κι εγώ

....τα παιχνίδια στο μπαλκόνι με τη Μαρίνα που έμενε δίπλα. και το "όνειρο" μας να γκρεμίσουμε τον διαχωριστικό τοίχο και να γίνει ενα τεράστιο μπαλκόνι
....τις τηγανιτές πατάτες του παππού και το συρτάρι με τα υλικά του Μαγκάιβερ!
....την τσουλήθρα που κάναμε με τα παιδιά στην είσοδο της πολυκατοικίας(παλιά είχε και δεντράκια δεν ήταν πάντα έτσι σκέτη...)
...τα αυτοσχέδια σπίτια για τις κούκλες που έφτιαχνα αναποδογυρίζοντας διάφορα κουτιά και αντικείμενα
....το παραμύθι της γιαγιάς μου τα καλοκαίρια ξαπλωμένες στην κούνια στο μπαλκόνι, για την άσπρη γάτα της κυρα-Αγγελικούλας

παιδί ε;

Εμείς οι ακαλλιέργητοι ανακαλύψαμε τη μουσική στο γυμνάσιο, ωστόσο θυμάμαι..

..να περιμένω βασανιστικά ήσυχα να τελειώσουν τα ατελείωτα καλοκαιρινά μεσημέρια και να πάει 6 για να βγω να παίξω
..να ανοίγω τα μάτια μου χειμώνα στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, να μυρίζει καψαλισμένο ψωμί και να ψιθυρίζουν για να μη με ξυπνήσουν
..το αγαπημένο μου πράσινο αυτοκινητάκι με τις μεγάλες κίτρινες ρόδες (εντάξει τώρα maroulitaaa?)
..να κρύβομαι μέσα στη παπλοματωθήκη στη κρεβατοκάμαρα, σκίζοντάς την καταλάθος
..το κυνήγι βατραχιών

Είναι top5 αυτό; Δεν είναι.

[playground love]

1. Εδώ Λιλιπούπολη - Μάνος Χατζιδάκις, Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Μαριανίνα Κριεζή
2. Ανέβα στη στέγη να φάμε το σύννεφο - Γιάννης Ξανθούλης, σε μουσική Γιώργου Κατσαρού
3. Ο κεραμιδοτρέχαλος - Άλκη Ζέη
4. Το ψέμα - Ζώρζ Σαρή
5. Το καπλάνι της βιτρίνας - Άλκη Ζέη

Ή αλλιώς 5 αναμνήσεις παιδικής ηλικίας. Μια κασέτα(ακόμα την έχω!), μια θεατρική παράσταση σε κασέτα, μια θεατρική παράσταση στην οποία συμμετείχα, και δυο βιβλία που διάβασα αμέτρητες φορές απο δυο αγαπημένες συγγραφείς

[empty]

Pendant que la marée monte
Et que chacun refait ses comptes
J'emmène au creux de mon ombre

[αναμονή]

'06 --> '07

Πήγα στο παλιό σπίτι σήμερα να μαζέψω κάτι πράγματα.
Ηταν κλειστό απο τότε που φύγαμε το Καλοκαίρι.
Αυτή τη φορά δε με πείραξε καθόλου που το είδα άδειο. Ισως επειδή δεν το νιώθω πια τόσο δικό μου,ούτε αυτό αλλά ούτε και το καινούργιο.
Μόνο το δωμάτιό μου νιώθω περίεργα που το βλέπω άδειο(με τις γατοαφίσες ακόμα στον τοίχο). Και φυσικά δεν μπορώ να μην ανοίξω τη μεγάλη μπαλκονόπορτα του σαλονιού και να βγω να δω τη θάλασσα. Οχι ότι απο το καινούργιο σπίτι δεν τη βλέπω αλλά αυτή την εικόνα απο εκείνο το μπαλκόνι θα την αναζητώ πάντα.
Οι πρώτες μέρες του 2007 λοιπόν δε θυμίζουν καθόλου Χειμώνα. Εμεινα αρκετή ώρα στο μπαλκόνι να χαζεύω σκυλιά και παιδιά που έτρεχαν στην άμμο και να σκέφτομαι τη χρονιά που πέρασε. Κλασσικός απολογισμός, ένα "ξεφύλλισμα" στη συλλογή των στιγμών που ζεις...
καλά είναι που και που να τον κάνεις-για να βλέπεις πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Δε νομίζω οτι μπορώ να ξεχωρίσω πέντε μόνο στιγμές για τη χρονιά που πέρασε.
Νομίζω το 2006 ήταν χρονιά αλλαγών για μένα. Χρονιά έντασης αλλά και ηρεμίας.
Ηταν η επιστροφή στον εαυτό μου και σ'αυτά που μπορεί και θέλει να κάνει. Η επαν-ανακάλυψη της Πάτρας και των ανθρώπων της, παλιών και καινούργιων. Οι συζητήσεις με τον Αντώνη για τις διαφορές Πικιώνη-Κωνσταντινίδη πριν τις εξετάσεις των τελευταίων μαθημάτων. Το μαγνητοφωνημένο μήνυμα οδηγιών κλήσης στα γιαπωνέζικα καρτοτηλέφωνα και τα στρώματα του ryokan. Ο ύπνος στα sleeping bag στο ξύλινο αμφιθεατράκι της σχολής το Μάιο με το γάτο της Έλλης στα πόδια μας. Τα σχέδια και τα βιντεάκια μας στους δρόμους της Πάτρας. Οι συναντήσεις με καινούργιους ανθρώπους και η ανακάλυψη των δικών μου σκέψεων. Τα amaretto στο υπόγειο της Χρυσάνθης. Το ίδιο αλλά και διαφορετικό Καλοκαίρι. Το παλιό σπίτι που ήταν άδειο και γέμισε με αγαπημένα πρόσωπα. Τα βραδινά top5 στη λίμνη (η βάρκα που μπήκε ο Kenny είναι ακόμα στο ίδιο σημείο). Τα πράγματά μου σε κούτες. Τα κίτρινα ενοικιαστήρια. Το τέλος της Πάτρας και η αρχή της Αθήνας. Τα ανακατεμένα σφηνάκια του πάρτυ. Η απομυθοποίηση ενός ανθρώπου και η αποβολή κάθε περασμένης σκέψης γι'αυτόν. Επόμενος σταθμός Μοναστηράκι-προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Η γνωριμία με γνωστούς κι αγαπημένους. Το χέρι μου μέσα στο δικό σου. Οι πρωινοί καφέδες τις Παρασκευές στου Ψυρρή. Οι άνθρωποι που ξαναβρήκα στην Αθήνα. Τα industrial landscapes του Εβρου. Το θάλάσσιο μέτωπο της Αλεξανδρούπολης. Ο Αγιος Νικόλαος το Χειμώνα. Η Χριστουγεννιάτικη κουβέντα στο σαλόνι για παλιά και για καινούργια. Το πάγωμα μου λίγες μέρες μετά όταν κλείσαμε το τηλέφωνο.

Όπως διάβασα κάπου αλλού, "ακούω από παντού οτι το 2006 βγαίνει άσχημα".
Ελπίζω το 2007 να μπει καλά.










Υ.Γ. επειδή δεν άντεξα, ορίστε τα 5 κομμάτια για το 2006 (με βάση το πόσο πολύ άκουσα φέτος το καθένα)
1.Film - Stop stop
2.Devics - Distant Radio
3.Belle and sebastian -We are the sleepyheads
4.Isobel Campbell + Mark Lanegan - The false husband
5.Nouvelle Vague - In a manner of speaking /
Tuxedomoon - In a manner of speaking
(αυτά δεν ανήκουν στο '06 αλλά τα άκουσα τοοσο πολύ οπότε....)